Αστέρια.
Γιατί έλαμπαν από μακριά
και μας θάμπωσαν.
Μετρήσαμε το ύψος τους.
Το φως το αμυδρό τους.
Τον χορό τους μες τη νύχτα.
Όλα τα είδαμε.
Κάτι δε κόλλαγε.
Αλλά...
Αφεθήκαμε στην πλάνη μας.
Αστέρια ανέραστα.
Που κυνηγούσανε τον σύντροφό τους
να του βάλουνε φωτιά.
Ότι σου χάρισα...
Ότι μου χάρισες....
Πυγολαμπίδες...
Σοφία Τανακίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου