Εαυτέ μου

Χρόνια τώρα σε μισώ και σ'αγαπάω,
σου θυμώνω όταν με παραμελείς.
Δεν με ρώτησες ποτέ σου πως περνάω,
μην πληγώσεις κάποιο φίλο προσπαθείς.

Μα εγώ είμαι εδώ εγώ πονάω,
και χρειάζομαι αγάπη και φροντίδα.
Δεν με βλέπεις ενώ δίπλα σου γερνάω,
ΕΑΥΤΕ μου έχω χάσει κάθε ελπίδα.

ΕΑΥΤΕ μου έχω χάσει κάθε ελπίδα,
για τους άλλους μοναχά είσαι ασπίδα.
ΕΑΥΤΕ μου τόσα χρόνια γνωρισμένοι,
και δεν είδες πόσο ήμουν πληγωμένη

Χρόνια τώρα σε μισώ και σ'αγαπάω,
στον καθρέφτη σε θαυμάζω φοβερά.
Δεν απόρησες ποτέ που δεν γελάω.
Είσαι ξένος ΕΑΥΤΕ πραγματικά.

Σοφία Τανακίδου