Η μνήμη πονάει

Καθώς στρίβω στη γωνία κλείνω τα μάτια και τυφλά βαδίζω.
Η ηχώ της φωνής σου όμως με ακολουθεί
"Καλημέρα..όταν πιεις τον καφέ σου θα μου φέρεις και μένα;"
Κι ανοίγω τα μάτια
Μα δεν είσαι μπροστά μου.

Πίσω απ' 'το τζάμι άλλος στέκεται μπρος μου.
Δε γνωρίζω ποιος είναι.
Δε ρωτώ
 τ'όνομα του.
Δε θέλω να ξέρω.

Να μη δεθώ ξανά με ανθρώπους,
που στο τέλος θα χάσω.
Γιατί δε μπορώ να ξεχάσω.
Όσους ήρθαν σαν φίλοι.
Με μια ζεστή καλημέρα να όμορφαίνουν την μέρα ,μα φύγαν στη νύχτα, χωρίς καληνύχτα και αφήσαν την πόρτα της καρδιάς ανοιχτή.

Η μνήμη πονάει.

Σοφία Τανακίδου
Copyright ©
26/10/17
26/4/18