Το κατάρτι

Οι χαρούμενες φωνές,
πίσω απ' την κλειστή πόρτα,
που φοβόμουν πάντα να ανοίξω,
άρχισαν να με μαγεύουν.

Οι χαρούμενες φωνές πίσω από την κλειστή πόρτα,
σαν τις σειρήνες του Οδυσσέα,
όλο και πιο δυνατά με καλούσαν.

Δεν άνοιξα ποτέ την πόρτα.
Δέθηκα πάνω στο κατάρτι
του κατεστημένου και του φόβου.
Έμεινα δειλή.

Σοφία Τανακίδου