Στους φίλους μου

Σε ένα σύννεφο έκρυψα τα πιο άπιαστα όνειρα μου, ψηλά να τα 'χω φυλαγμένα μη μου τα γκρεμίσουν οι ανθρώποι.

Μα άρχισε να βρέχει..
Πλημμύρισε ο κόσμος όνειρα.
Τρέχαν όλοι μες τη βροχή να τα μαζέψουν.
Πόσο όμορφα, πόσο ζεστά,
πόσο γλυκά που ήταν τα όνειρα μου.
Χόρευαν και τα μάζευαν πριν κυλήσουν καταγής πριν γίνουν κομμάτια της βροχής.

Και μόλις βράδυασε και γω δίχως τα όνειρα μου είχα απομείνει,
ούτε σε γη ούτε σε ουρανό, δίχως σκοπό να αντέξω τη ζωή μου.
Ήρθαν κοντά μου,
τρυφερά τα αφήσανε στην αγκαλιά μου.
"Για σένα τα μαζεύαμε καρδιά μου"
Έτσι είπαν όλοι τους με μια φωνή.
Αυτοί που εγώ τους τά 'κρυβα, να μη μου τα γκρεμίσουν.

Τώρα κλαίω..
Ούτε που τα χρειάζομαι τα όνειρα μου..υπάρχουν τόσοι άνθρωποι κοντά μου.

Σοφία Τανακίδου
Copyright ©