Άναψαν άλλη μια νύχτα τα αστέρια και ξεχύθηκαν πάνω στο γαλάζιο σεντόνι του ουρανού.
Μα ένα μικρό σκόνταψε και έκανε βουτιά προς τη γη.
Κι εσύ φώναξες.
- Κάνε μια ευχή.
Και είπα.
Να' ναι μαζί αγκαλιά το πρωί όσοι αληθινά αγαπιούνται!!
Με φοβίζει αυτό το ξημέρωμα πιά...
Σοφία Τανακίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου