Με την ίδια αυταπάρνηση
μοιράζονται
τη χαρά και τη λύπη.
Είναι το αίμα που κυλά ίδιο στις φλέβες;
Είναι οι ατελείωτες κοινές στιγμές;
Το ζεστό γάλα της μάνας που ρέει ακόμα στην καρδιά;
Αδέρφια...
Που στο χαμό τους λυγίζεις
Και στη χαρά τους ορθώνεσαι
Αδέρφια...
Που διανύεις χιλιόμετρα και αψηφάς τον πόνο,
για να ζήσεις ένα λεπτό μεγάλης χαράς ή σκληρού αποχωρισμού.
Αδέρφια...
της πιο τυχερής μάνας.
Σοφία Τανακίδου
20/5/18
Αφιερωμένο Τάσο μου
Καλό παράδεισο στον αδερφό σου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου