Η ευτυχία

Ανοίγω τα φτερά μου και πετώ.
Ο πόνος δεν με αγγίζει.
Με προσπερνά και φεύγει.
Την λέξη ευτυχία δεν είχα μάθει να την γράφω.
Και τώρα μόνο αυτήν γνωρίζω...
Σβήσαν από την μνήμη μου.
Απούσες οι άπονες λέξεις.
Που δεν μου πρόσφεραν
Ένα χαμόγελο.
Απόντες οι άπονοι άνθρωποι.
Που δεν μου πρόσφεραν
Ένα χαμόγελο.

Είμαι ένα πουλί σαν παιδί ευτυχισμένο και δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία,
αυτή την ώρα που διαβαίνει
Από την δική μου..
Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία από του παιδιού του ευτυχισμένου.

Σοφία Τανακίδου