Η κούνια

Δεν ανέβαινα ποτέ σε κούνια...
Μια ταραχή από μικρό παιδί..
Με διαπερνούσε...
Μια παράξενη σκέψη...
Αν ανέβω.. και κάποιος ώθηση μου δώσει...
Στον ουρανό ψηλά θα μείνω  ....
Μια για πάντα
Έβρισκα πρόφαση ότι φοβάμαι τα ύψη...
Έτσι για χρόνια την αλήθεια είχα κρύψει...
Μα ένα βράδυ που ανέβηκες εσύ...
Ο φόβος άνθισε ξανά μέσ' στην ψυχή..
....Μα αν σε κρατήσει ο ουρανός εκεί ψηλά...
Θα βρω την δύναμη να ανέβω..
Και εγώ μετά...
Γιατί τους φόβους τους νικω
Αν το θελήσω..
Χωρίς εσένα όμως ...δεν τολμώ να ζήσω...

Σοφία Τανακίδου