Της ψυχής μου ναυάγιο

Θέλω να κρυφτώ.
Να μη βλέπω ουρανό.
Να μη βλέπω θάλασσες.
Όλα τα κατάστρεψες.

Ούτε να κλάψω θέλω,
ούτε να θρηνώ,
το γέλιο σου να ακούω δε ζητώ.

Εσύ..
που πάντα τα δάκρυα μου σκούπιζες με έκανες να κλάψω.
Εσύ ...
που στο γαλάζιο σου πέταγα και κολυμπούσα
με σκόρπισες και μ'έπνιξες.
Εσύ...
που με το γέλιο σου εγώ ζούσα και ανάσαινα σκότωσες το δικό μου.
Που να κρυφτώ!
Που να θαφτώ!
Που ότι γαλάζιο ακουμπώ σήμερα με ματώνει.
Κι έγινε ο ουρανός φωτιά
και λάβα η θάλασσα αργά αργά
με σιγολιώνει.
Κι ακούω το γέλιο σου που πια δεν με γιατρεύει μα με σκοτώνει.

Σοφία Τανακίδου

Θέλω μια βουτιά να κάνω
στης καρδιάς μου την θάλασσα.
Ν' αναπνεύσω τη ψυχή σου
τον έρωτα σου.
Ν' αγγίξω με την ανάσα μου
την φωνή σου που δεν έπαψε
να ηχεί στης μοναξιάς τη νύχτα.
Να δω το χαμόγελο σου
να γεννιέται μέσα από την θάλασσα .
Ένα ταξίδι να γίνεται
στο δικό μου ναυάγιο
με φάρο και λιμάνι
τα δάκρυα σου .
Μη φύγεις!!!
Άκουσε μόνο την ανάσα της φωνής
μέσα από την σπασμένη πόρτα της ψυχής μου .

Σωτηρούλα Τζιαμπουρή