Φυσάει Βαρδάρης και το άρωμα σου φτάνει σε μένα,
μα είσαι μακριά μου, άδεια αγκαλιά μου κι όλα θλιμμένα.
Στο Λευκό πύργο
απλώνω χέρια για να σε φτάσω,
αν δε μπορέσω να σε κρατήσω θε να πετάξω.
Φυσάει Βαρδάρης κι η παραλία κύμα σηκώνει,
κλείνω τα μάτια μα η μορφή σου μέσα τρυπώνει.
Πάνω στα κάστρα στις πολεμίστρες σε είχα φιλήσει,
όμορφη πόλη,
χωρίς εσένα μες τη ζωή μου με έχει διαλύσει.
Φυσάει Βαρδάρης και το άρωμα σου φτάνει σε μένα,
μα είσαι μακριά μου, άδεια αγκαλιά μου κι όλα θλιμμένα.
Σοφία Τανακίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου