Τις νύχτες φοβάμαι,
που αργούν να τελειώσουν.
Τα ρολόγια παγώνουν
και το μόνο που ακούω στο σκοτάδι,
την καρδιά μου που τρέμει.
Μόνο αυτή δεν παγώνει.
Οι χτύποι της δείχτες
στο ρολόι κολλάνε,
μα αντί προς τα μπρος
προς τα πίσω γυρνάνε.
Και γυρεύουν τα χρόνια...
Που οι νύχτες δεν ήταν
τόσο νύχτες..
Και γυρεύουν τα χρόνια
που οι μέρες,
ξημέρωναν μέρες...
Σοφία Τανακίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου