Ο μπαμπάς μου

Είκοσι Ιουνίου του' 78
Τρέμει συθέμελα η πόλη μας
Φώναξες...
-Όλοι έξω...
Βγήκαν όλοι στο δρόμο...
Τους μέτρησες...
Κάποιος έλειπε...
Έτρεξες ξανά πίσω..
Σε ένα σπίτι που έτρεμε ακόμα...
Ψάχνοντας ατελείωτα στα δωμάτια...
Φωνάζοντας το όνομα μου...

Δεν πρόλαβε η μαμά μου
να σου πει
Κάτι που ήξερες...
Αλλά το μυαλό σου είχε διαγραψει...
Έλειπα...
Έλειπα μπαμπά..
Δεν ήμουνα εκεί μαζί σας.
Με είχατε στείλει
από μέρες στο χωριό
για να γλυτώσω.
Αυτό τον φονικό σεισμό
εγώ να μη τον νιώσω..

Και τώρα με έψαχνες παντού...

Ελάχιστα τα Σ'αγαπώ...
Τι να τα κάνω;
Μέσα μου βλέπω τον σεισμό σου κάθε μέρα.
Τον τρόμο ακούω στου ουρανού σου τον αγέρα...
Όχι τα λόγια...
μα οι πράξεις φτιάχνουν
τον πατέρα...

Σοφία Τανακίδου
17/6/17

-Δείξτε με πράξεις την αγάπη
στους γονείς σας όσο ζούνε..
Γιατί όταν φυγουν...
Είναι αργά δεν σας ακούνε...