Η Αλίκη στη χώρα της ντουλάπας

Τι να πετάξω;
Πρέπει να αδειάσω
Όλα αυτά που με βαραίνουν.
Στενά παπούτσια
Που στα πόδια μου δεν μπαίνουν...
Μαύρα παλτά που το κορμί μου
Αρρωσταίνουν...

Άψυχα πράγματα μπορώ
Να τα πετάξω..
Και στην ντουλάπα μου
Να μπω μετά κρυφά να κλάψω...

Ανθρώπους όμως που αγαπώ
Και με πληγώνουν..
Πετάω αμέτρητους..
Μα ποτέ δεν τελειώνουν.
Ίσως για λίγο στην ντουλάπα μου
Αν τους βάλω ..
Και δουν πόσα δάκρυα
Στα συρτάρια μου φιλάω...
Να μην θελήσουνε να με προδώσουν πάλι
Όμως το ξέρω ...
Ότι θα φανούν και άλλοι...

Σαν την Αλίκη...Στον καθρέφτη
Θα κοιτάξω...
Και την ντουλάπα μου
Μια και καλή θα σπάσω...
Μες στον καθρέφτη η Αλίκη
Μου γελάει..
Αφήνει πίσω ότι άσχημο περνάει...

Σοφία Τανακιδου

Για την Αλίκη....