Βροχή καυτή

Σταμάτησε να βρέχει
Ο ουρανός
Και άρχισε να βρέχει
Η καρδιά μου
Βροχή καυτή
Τα δάκρυα μου

Δεν είναι η μοναξιά
Που με πονά
Χρόνια με αγάπη
Με στηρίζει
Είναι τα λόγια
Που δεν είπα
Πουθενά
Κι'εχουν βουλιάξει
Την ψυχή
Παντοτινά

Όταν στραγγίζει
Ο ουρανός
Από βροχή
Ακούω μέσα μου
Το ατελείωτο ποτάμι
Χείμαρρος γίνεται
Ορμά
Μέσα στα μάτια
Και σε δάκρυα ξεσπά

Δεν κλαίω
Ότι έχασα
Και δε θα ξαναβρώ
Κλαίω ότι έχω
Και δε ξέρω να γευτώ
Και όλο ψάχνω
Κάτι καλύτερο
Να βρω
Γιατί το όνειρο
Δεν έχει τελειωμό
Και όσο ζεις
Πάντα ποθείς
Έχεις τα πάντα
Και ακόμα προσπαθείς