Χωρίς λογική....

Κοιτώντας στον καθρέφτη
Το πρόσωπο σου
Πολλές φορές βλέπεις
Περισσότερα από όσα θέλεις να δεις
Και εγώ είδα δύο μάτια διψασμένα
Διψασμένα για ένα
Παράλογο όνειρο...

Άθελα να βρεθώ
Έξω από τα σύνορα
Του εαυτού μου
Εκεί θα μπορώ να αντιμετωπίσω
Αυτό το όνειρο με ελπίδα
Θα μάθω να είμαι παράλογη
Θα αποκλείσω τη λογική
Και θα στρέψω τον εαυτό μου
Στην αντίθετη όχθη
Εκεί θα έχω την ικανοποίηση
Να χαρώ την ευτυχία μου

Μα όλοι μου λένε
Πως είναι θλιβερό
Ένα όνειρο
Να είναι πιο αληθινό
Από την πραγματικότητα
Που σε περιβάλλει
Μου ζητάνε να μείνω λογική
Και να μην παραπλανηθώ
Μες την άβυσσο του ονείρου μου

Και όμως
Και ο κόσμος που ζω
Είναι παράλογος
Μα όλοι καταφεύγουν
Στη σιωπή
Αποκρύβοντας μου
Την αλήθεια...
Και εμένα κάτι μέσα μου
Μου φωνάζει
Πως πρέπει
Πως τίποτα δεν θα μου κάνει
Κακό
Μέσα σε αυτό το παράλογο όνειρο μου

Διάβασα κάπου πως...
Υπάρχει μία γραμμή
Κάποιο σύνορο
Που έτσι και το περάσεις
Βρίσκεσαι σε έναν τόπο
Τόσο σιωπηλό
Όσο και ο βυθός της θάλασσας
Που εκεί δεν μετράει τίποτα
Πάρα μόνο
Τα πιο κρυφά
Αλησμόνητα όνειρα....