Ποδηλάτης του ουρανού

Πάλι σε θυμήθηκα απόψε

Όποτε βλέπω ποδηλάτες

Την τελευταία μας κουβέντα ξαναφέρνω...

-Κοίτα τι μου χάρισαν...

-Πως κάνεις έτσι βρε Νικόλα

ένα παλιό Ποδηλατάκι είναι μόνο

Λάμπαν τα μάτια

Και η καρδιά σου

-Οι φίλοι μου

Μου το χαρίσαν

Αλλά ποιος ξέρει

της μοίρας το γραμμένο

Αχ αν το γνώριζα

Χωρίς να περιμένω

Κείνη την ώρα

Θα το έσπαζα μπροστά σου

Χίλια κομμάτια

Το παλιό ποδήλατο σου

Κι' ας μη γινόμουνα

Ποτέ δική σου φίλη

Και ας μη μου έδειχνες

Ξανά χαμόγελο σου

Και όλη την πίκρα σου

Σε μένα ας ξεσπούσες

Ποτέ ας μη με ξανά αγαπούσες....

Πάλι σε θυμήθηκα απόψε

Κάθε φορά που βλέπω

Ποδηλάτες

Την τελευταία μας κουβέντα ξαναφέρνω

- Καλή σου νύχτα

Θα σου πω εγώ

Την πρώτη καλημέρα γειτονάκι...

Τριάντα χρόνια περιμένω

Καλημέρα...

Που μου χες τάξει Νικόλα μου εσύ...

Εκείνη την απαίσια Κυριακή

Που έκλαιγε ατελείωτα

Η βροχή....