Δαίδαλος και Ίκαρος

Φυλακισμένοι
Για πάντα
Μέσα στου
Λαβύρινθου
Τη φυλακή
Μόνη διέξοδος
Το πέταγμα
Από κει...

Ο Δαίδαλος
Φτιάχνει φτερά
Από κερί
Στου Ίκαρου
Την πλάτη
Τα κολλά
Φορά και κείνος
Ίδια φορεσιά

-Πρόσεχε γιε μου
Να μην πετάς
Ψηλά
Λιώνει
Ο ήλιος
Τα φτερά
Ούτε παιδί μου
χαμηλά
Η θάλασσα
Νοτίζει τα φτερά

Πετούν μαζί
Αντάμα αετοί
Ξεχνά ο γιός
Την πατρική
Εντολή

Μια στου ήλιου
Ανεβαίνει
Την κορφή
Και μία
Βυθίζεται
Στη θάλασσα
Να μπει

Καίνε...
Μουσκεύουν
Τα κατάλευκα
Φτερά...
Σε ένα νησάκι
Το σώμα του
Σκορπά...

Ο Δαίδαλος
Κλείνει
Τα μάτια
Δεν κοιτά
Ακούει
Τον ήχο
Μα το βλέμμα
Δε γυρνά

Πίσω στο σπίτι του
Πετά
Και η μάνα
Για τον γιο τους
Τον ρωτά...

-Σ'ενα Πανέμορφο
Νησί έχει κατεβεί
Εκεί θα ζήσει
Το 'χει ερωτευθεί..

Ελευθερία
Όποιος λαχταρά
Στην Ικαρία
Ζει παντοτινά