Αιώνιοι φίλοι....

Ήξερε πάντα
Ποια ήταν
Η αχίλλειος φτέρνα του
Από μωρό ακόμα
Όταν η Θέτιδα
Τον βούτηξε
Στο αθάνατο νερό
Της Στύγας

Ένα κομμάτι δέρμα
Από τη λεοντή του
Ηρακλή
Ένα κομμάτι σίδερο
Από το εργαστήρι
Του Ηφαίστου
Πάνω στη φτέρνα
Και πάντα αθάνατος
Θα ήταν...

Δεν δέχτηκε...

Φόρεσε τα σανδάλια
Και αγέρωχα
Όρμησε στη μάχη
Ο Άδης είχε ήδη
Ανοίξει την πόρτα

Έτρεξε ο Πάτροκλος
Στο άκουσμα του
- Πίστεψα πως σε είχα χάσει
Αδερφέ μου...
Ποιος αθάνατος
Κατεβαίνει στον Άδη;

Ο Αχιλλέας γέλασε
Ατρόμητος...
Ήξερε πάντα
Ποια ήταν
Η Αχίλλειος φτέρνα του

- Οι θεοί μόνοι πορεύονται
Σε αιώνια μοναξιά φίλε μου
Δίπλα σε σένα αδερφέ μου
Αθάνατος πάντα θα μείνω
Χωρίς ένα φίλο
Κοντά μου να ζήσω
Ποια αιώνια ζωή
Να ζητήσω;