Ξύπνησα και ήσουν δίπλα μου.
Κι ούτε όνειρο ήταν της νύχτας,
ούτε όραμα της μέρας.
Η απόσταση έγινε αγκαλιά.
Αγκαλιά αληθινή που θα τη ζήλευαν
όλα τα όνειρα μου.
Κι όσο σε κρατώ μέσα μου αναρωτιέμαι.
Πώς ζούσα χωρίς εσένα;
Και πώς θα ζήσω αύριο;
Σοφία Τανακίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου