Ο θησαυρός μου...

Ονειρεύτηκα το ουράνιο τόξο
Στάθηκε μπροστά μου
-Ανέβα να φύγουμε
Μου φώναξε...
-Έχω θησαυρό για σένα...

Αχ πως φοβόμουν τα ύψη
Αλλά σκέφτηκα
-Όνειρο είναι..
Στα όνειρα οι φόβοι δειλιάζουν..

Ένα σάλτο και να'μαι...
Πάνω στο ουράνιο τόξο
Σε κάθε χρώμα αποκοιμιόταν
Μια νότα
Ξύπνησαν στο βάδισμα μου
-Έλα να χορέψουμε
Μου φώναξαν

Ο κόσμος από κάτω μία στάλα
Τρέχουν βιαστικοί
Απλώνουν τα χέρια
Θέλουν να ανέβουν μαζί μου

-Θα πάρουμε και άλλους;
Ρωτώ
-Όχι όχι μόνο εσένα
Στον δικό σου θησαυρό
Αρμενίζουμε

Πόσο κράτησε το όνειρο
Δε ξέρω
Ίσα όσο εφτά νότες
Παιγμένες στο πιάνο
Τόσο κοντά ο θησαυρός μου;
-Ξύπνα ξύπνα....
Φώναξαν ταυτόχρονα..

Που βρέθηκα;
Μες το δωμάτιο ξανά;
Με ξεγέλασαν;
Που είναι ο θησαυρός μου;
Άνοιξες τα μάτια...
-Καλημέρα...Μου είπες
Και χαμογέλασες...