Τραβάω κουπί

Τραβάω κουπί
Σε θάλασσα
Και σε στεριά
Από δέντρο γερό
Σμιλευμένο
Στης Ελλάδας το χώμα
Σπαρμένο

Δοκίμασαν
"Σπουδαίοι" μικροί
Αιώνες
Ξανά και ξανά...
Να το σπάσουν
Μα δε σπάει
Αντέχει δεινά

Με τον ήλιο
Στην πλώρη
Μπροστά
Καμιά θύελλα
Δε με χαλά

Δε θα σπάσει
Ποτέ το κουπί
Έχει ρίζα
Βαθειά ελληνική

Κι αν τραβάω
Αιωνίως κουπί
Δεν ξεχνάω
Πως ζω με τιμή
Και στηρίζω
Με χέρια ψυχή
Την πιο όμορφη
Χώρα στη γη