Τι προσκυνάτε;

Τα ουράνια κλαίνε
Φόρεσαν γκρίζα στολή...
Και ο άνεμος ζητάει απ'τα δέντρα να προσκυνήσουν
Στο πέρασμα του...
Σκύβουν...για να τον καλοπιάσουν

Στα πόδια μιας λεύκας έχει κουρνιάξει ένας άστεγος
Μια κουβέρτα ένα χάρτινο κιβώτιο τα υπάρχοντα του
Όλα μούσκεμα...
Μαλώνει με τα κλαδιά που λυγάνε
-Τι προσκυνάτε ωρέ; φωνάζει
-Τι προσκυνάτε;

Ο άνεμος σκορπάει τη φωνή του και μου την φέρνει
Χιλιόμετρα πέρα εγώ ζω...
......Στον κόσμο μου.....
Μέσα στο δωμάτιο μου....
Τυλιγμένος στη στεγνή μου κουβέρτα.....στο μαλακό μου κρεβάτι......ακούω τις φωνές του.....
-Τι προσκυνάτε ωρέ;

-Στα δέντρα μιλά ο τρελός.....
συμπεραίνω...... και κοιμάμαι