Τροχαίο....

Περπατάς στο πεζοδρόμιο
Με βήμα βιαστικό
Ανοιχτοί όλοι οι δρόμοι
Στα δεκαεφτά σου χρονώ

Ξάφνου μια λάμψη
Ένα αερικό
Σε παίρνει απ'το σώμα
Πετάς στο κενό

Μπροστά σου ο αίτιος
Σφαδάζει στη γη
Κομμάτια έχει γίνει
Ουρλιάζει με οργή

Εσύ τον αγγίζεις
Αθώα μου ψυχή
Συγχώρεση δίνεις
Με ένα φιλί

Φτερά του δανείζεις
Πετάτε ψηλά
Δυο μάνες θα μείνουν
Χωρίς αγκαλιά

Η μάνα σου σπίτι
Σιδερώνει στολή
Στην παρέλαση θα 'σαι
Στην πρώτη γραμμή

Η μάνα του σπίτι
Μονολογεί
"Δε γύρισε ακόμα
Λείπει κι η μηχανή!!!!

Το τηλέφωνο χτυπάει
Το σηκώνουν και οι δυο
Ποια μάνα πονάει
Πιο πολύ πως να πω

Περπατάς στο πεζοδρόμιο
Με βήμα βιαστικό
Κλείσαν οι δρόμοι
Στα δεκαεφτά σου χρονώ