......Η Παναγία Γουμερά...

Ψηλά στου Μπέλες
Την κορφή
Μια εκκλησιά
Μοναδική

Η Παναγία η Γουμερά
Φροντίζει και φυλά
Από τα χρόνια τα παλιά
Τον τόπο που γεννήθηκα
Τον πλάτανο που κρύφτηκα
Τη βρύση που ξεδίψαγα
Τις κατηφόρες που έτρεχα
Και έπεφτα και έκλαιγα
Και πάλι σηκωνόμουνα
Για χάρη της κρατιόμουνα
Την ανηφόρα έπαιρνα
Στην αγκαλιά της έφτανα
Με ματωμένα γόνατα
Στου ναού της τα πατώματα
Φιλούσα την εικόνα της
Της άφηνα τα δώρα της
Κερί και προσευχή..
-Έχε με Παναγιά γερή...

Και έπερνα τον κατήφορο
Τρώγοντας το αντίδωρο
Και εκεί απάνω στη στροφή
Έπεφτα πάλι απ'την αρχή...
Μα πάλι σηκωνόμουνα
Καθόλου δε φοβόμουνα
Ήξερα πως η Παναγιά
Κατέβαινε από κει ψηλά
Μαζί μου κατηφόριζε
Το σπίτι μου το γνώριζε
Από το χέρι με έπιανε
Και στην αυλή με έφερνε

Ψηλά στου Μπέλες
Την κορφή
Μια εκκλησιά
Μοναδική

Η Παναγιά η Γουμερά
Αυτή φυλάει το χωριό
Που γεννήθηκα εγώ

Στη Μακρυνίτσα αν βρεθείς
Περαστικέ διαβάτη
Ανηφοριές μη φοβηθείς
Ανέβα να την ασπαστείς
Κι όταν κατήφορο θα βρεις
Μαζί σου Εκείνη ..θά'ρθει