Πονάω.

Πονάω..όχι για μένα
Για τον πόνο τον ασήκωτο μιας μάνας
Που έχασε τον καρπό της

Μόνο τα δέντρα
Δε σκύβουν
Όταν πέφτει ο καρπός 

Πώς μια μάνα 
Να γίνει δέντρο;
Να στέκεται αγέρωχα;
Να κοιτάζει τον καρπό της
Διαλυμένο στο χώμα;

Πονάω...μα ο πόνος μου
Χαλίκι στο βουνό του πόνου της

Να γίνω εγώ δέντρο
Να αγκαλιάσω το κορμί της
Να γίνω θάλασσα
Να μαζέψω τα δάκρυα της
Να γίνω άνεμος
Να σκορπίσω τα λόγια της
Να ακουστούν παντού
Να μοιραστεί ο καημός της
Μήπως και κοπάσει

Μα δεν κοπάζουν
Οι μεγάλες καταιγίδες
Αλίμονο!!!!
Ακόμα και τα δέντρα τα σκύβουν
Και τα ξεριζώνουν!!!