Ξημερώνει ξανά.

Με λύγισες κι απόψε.
Ετσι μετρώ τα βράδια μου,
έτσι μετρώ τις αντοχές μου.
Ναι, με λύγισες κι απόψε.
Μα δεν το ξέρεις πως το ξημέρωμα,
στο πρώτο φως του ήλιου ορθώνομαι.
Δεν το ξέρεις πως εγώ δε σπάω.
Κάθε που ξημερώνει ορθή θα στέκω.
Ο μόνος τρόπος για να σπάσω είναι να μην ξημερώσει.
Κι αυτή τη δύναμη, τον ήλιο να τον σταματήσεις δεν θα βρεις ποτέ,
γιατί η δική σου δύναμη φτάνει μόνο
για να με λυγίσεις.
Λύγισε με όσο προλαβαίνεις,
σε λίγο ξημερώνει ξανά.

Σοφία Τανακίδου