Στους σταθμούς των αποχαιρετισμών χιλιάδες φιλιά δίνονται.
Ζεστές αγκαλιές σε παγωμένα κορμιά
που μόνα αφήνονται.
Μάτια που δε βλέπονται
μα δε ξεχνιούνται.
Σώματα που δεν αγγίζονται
μα ατέλειωτα αγαπιούνται.
Κι εσύ ενώ είσαι δίπλα μου τρομάζεις.
Στα τρένα και στα χέρια μου κοιτάζεις..
Απ' το σταθμό εάν περνάω
αν εισιτήριο κρατάω...
Μα που να πάω...
Χωρίς εσένα που να πάω...
Σοφία Τανακίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου