Ρόδα κόκκινα.

Με δανεικά η πρώτη ανθοδέσμη.
Δέκα τριαντάφυλλα.
Μια βδομάδα στο βάζο
κι ύστερα σε μια σελίδα,
ένα πέταλο μονάχα.
Χρόνια ατέλειωτα
στο ίδιο βιβλίο,
το διάβασα
το ξαναδιάβασα.
Το πέταλο σελιδοδείκτης.
Ένα σκληρό πρωί
το έχασα.
Σ' όλα τα φύλλα του βιβλίου έψαξα.
Εξαφανίστηκε έτσι απλά σαν να μην υπήρξε ποτέ.
Κι έκλαψα.
Μόνο για κείνο έκλαψα.
Για σένα όχι!
Γιατί τα αισθήματα δεν ήταν δανεικά.
Ούτε μαράθηκαν,
ούτε χάθηκαν στο πουθενά.
Μες στο βιβλίο έχουν μείνει ζωντανά,
σε κάθε φράση,
σε κάθε ποίημα.
Ρόδα κόκκινα...

Σοφία Τανακίδου