Η Χιονάτη....

Δεν ειμαι εγώ σαν τη Χιονάτη κι ας έχω τα μακριά μαύρα μαλλιά της και το κατάλευκο της δέρμα

Δεν είμαι εγώ σαν τη Χιονάτη
Δεν έχω ούτε καν την ομορφιά της
Μα ίσως έχω λίγη απ'την καλή καρδιά της

Δε βγήκα νύχτα μες στο δάσος φοβισμένη μέσα στην πόλη ζω φυλακισμενη
Οι φίλοι μου δεν είναι νάνοι μα είναι πλάσματα παραμυθένια και με έχουν έγνοια

Ο πρίγκηπας μου δεν ήρθε με άλογο να με ξυπνήσει δεν υποσχέθηκε παλάτια να μου χτίσει ,ένα βαρκακι έχει μόνο με αυτό παλεύει να μας ζήσει

Η ομορφιά και τα παλάτια σπάει ο καθρέφτης γίνονται κομμάτια
Εκείνο πάντα που θα μένει είναι η αγάπη σε δυο μάτια φυλαγμένη
Εκείνο πάντα που θα μένει
είναι το φιλί που η Χιονάτη περιμένει