15/8/97
Έφυγες..
Το πιο όμορφο ξημέρωμα του Αυγούστου, γιορτή από μια μάνα τραγική, που είδε το παιδί της σταυρωμένο στου Γολγοθά την άκαρπη κορφή.
Έφυγες...
Και άφησες και συ πίσω μια μάνα, μια δεύτερη θλιμμένη Παναγιά, που χρόνια κουβαλούσε τον σταυρό σου και έλπιζε βαθιά στην γιατρειά.
Έφυγες...
Παρασκευή Μεγάλη Δεκαπενταύγουστο της Παναγιάς, ανοίξανε διάπλατα τα ουράνια, ανοίξανε χιλιάδες αγκαλιές, κατέβηκαν οι άγγελοι γοργά, σου φόρεσαν ολόλευκα φτερά ..και έφυγες μαζί τους έτσι απλά...
Έφυγες...
Και άδειασε το σπίτι κι η καρδιά μας, άδειασε της γης η αγκαλιά, μα του ουρανού σε πρόσμενε η αγάπη κι η Παναγιά που σε αγκάλιασε θερμά.
Έφυγες...
Μα ο πόνος που εδώ δεν έχει σβήσει, ωκεανοί τα δάκρυα και βουνά, εσένα δεν σε έχει καν αγγίξει ...
εσύ πετάς με των αγγέλων τα φτερά που είναι δικά σου τώρα πια...
Σοφία Τανακίδου
15/8/1997
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου