Στις μάνες που δεν είχαν το προνόμιο
να γεννήσουν,
αλλά απέραντη καρδιά να σου χαρίσουν.
Μάνα δεν είναι το κορμί που σε γεννά,
είναι η καρδιά που σε αγαπά.
Που φτιάχνει ατσάλινα φτερά.
Που ανοίγει δρόμους να διαβείς.
Που σε αγκαλιάζει αν φοβηθείς.
Που στρώνει όνειρα στη γη
Και ήλιους στην ψυχή σου.
Ήλιους που να φωτίζουνε
όλα τα όνειρα σου
Και δρόμους που αξίζουνε
να απλώνεις τα φτερά σου.
Σοφία Τανακιδου
Copyright ©
Αφιερωμένο στη γιαγιά μου Μαρούλα
Που ήταν μάνα καρδιάς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου