Το γράμμα

Ένα απλό γράμμα ήταν.
Τίποτα σημαντικό.
Για αυτό και δεν το είχε ανοίξει ποτέ.
Της το έδωσε πριν χρόνια .
Δεν θυμάται καθαρά για ποιο λόγο δεν το άνοιξε.
Ίσως έφταιγε ότι ποτέ της δεν της άρεσαν τα γράμματα.
Ειδικά από ανθρώπους που θα μπορούσαν να της μιλήσουν καταπρόσωπο.
Ναι αυτό έφταιγε..
Γιατί δεν της μίλησε ποτέ;
Είχε όλες τις ευκαιρίες να το κάνει.
Καθημερινές ευκαιρίες πολλών χρόνων.
Πήρε το γράμμα και το καταχώνιασε σε ένα συρτάρι και δεν το άνοιξε ποτέ.
Ούτε καν από περιέργεια!!!
Απόψε..το θυμήθηκε
Όχι τυχαία!!!
Υπήρχε σοβαρός λόγος.
Είδε το όνομα του καρφιτσωμένο στην κολόνα, μαύρα γράμματα πάνω σε ένα άσπρο χαρτί.
Αυτά τα μαύρα γράμματα της το θύμισαν.
Κι όταν γύρισε μετά την κηδεία στο σπίτι έψαξε στα συρτάρια της και το βρήκε.
Το άνοιξε επιτέλους.
Είχε μέσα ενα αποξηραμένο λουλούδι.
Μάλλον τριαντάφυλλο.
Μάλλον κόκκινο.
 Μια ευχάριστη μυρωδιά γύρω της την συνεπήρε.
Τα γράμματα του καλλιγραφικά και ευανάγνωστα της ανάγγειλαν το λόγο που μοσχοβολούσε ακόμα.
" Όταν πάψει να ευωδιάζει το ρόδο μου τότε και μόνο τότε θα πάψω να σ' αγαπώ"

Σοφία Τανακίδου