Εδώ και χρόνια.

Περασμένες δύο ..
Άκουσε την πόρτα που άνοιξε και έκλεισε με δύναμη
Βήματα βαριά χωρίς συνοχή στον διάδρομο ,σαν να τα άκουγε να χτυπούν πάνω στα έπιπλα.
Μια σιγή ξαφνική κι ύστερα το συρξιμο της πόρτας της να ανοίγει.
Το σώμα του έπεσε βαρύ πάνω στο κρεβάτι,σύρθηκε δίπλα της.
Εκείνη δεν ανάσαινε καν, άκουγε μόνο και μύριζε την ανάσα του,μπερδεμένη σε ένα σύμπλεγμα τσιγάρου και ποτού,τα χέρια του παγωμένα κινήθηκαν πάνω της
"Πως θα ήθελα να σε πνίξω" ψιθύρισε στο αυτί της αγγίζοντας το πίσω μέρος του λαιμού της.
" Μια άλλη φορά" συμπλήρωσε μετά και της γύρισε την πλάτη.
Ακόμα δεν ανάσαινε.
Περίμενε υπομονετικά μέχρι να ακούσει το πρώτο ροχαλητό απόδειξη πως είχε πια αποκοιμηθεί.
Κι ύστερα άφησε ένα βαθύ αναστεναγμό και δύο δάκρυα να κυλήσουν καυτά στο μαξιλάρι
Ήταν ζωντανή ακόμα!!
Σήκωσε τα μάτια και προσευχήθηκε στο Θεό της
" Ευχαριστώ" είπε βουβά
Εκείνος όμως δεν την άκουσε
Εδώ και χρόνια δεν την άκουγε.
Δεν το γνώριζε όμως.
Δεν ήξερε ότι ο Θεός δεν ακούει τις προσευχές και το ευχαριστώ των νεκρών
Δεν ήξερε ότι ήταν νεκρή
Πνιγμένη εδώ και χρόνια απ' τα χέρια του!!

Σοφία Τανακίδου
(Έκτη αφιέρωση)
18/11/18