Εκεί που δε γεννά η μήτρα παιδιά,
φροντίζει η μοίρα να γεννά η καρδιά.
Ένα μικρό πλασματάκι
εύπλαστο σαν το ζυμαράκι,
σαν το ποτίσεις μ' αγάπη
αφράτο θα γίνει ψωμάκι.
Χορταίνει η αγκαλιά
σαν ανοίγει
Κι η ορφανια
για πάντα σ' αφήνει.
Γιατί δεν είναι
μόνο τα παιδιά ορφανά,
αλλά και οι γονείς χωρίς αυτά.
Σοφία Τανακίδου
(πρώτη αφιέρωση)
9/11/18
Αφιερωμένο στην Ελπινίκη και τον Θανάση δύο υπέροχους γονείς καρδιάς της φίλης μου Fani Katraouni
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου