Η ζωή δε σταματά.

Όταν μένουνε μόνοι οι ανθρώποι
Όταν το ταίρι τους φύγει για πάντα.
Όσο όμορφα κι αν έχουν ζήσει
Κι αναμνήσεις γλυκές έχουν κρατήσει
η μοναξιά είναι σκληρή.
Στην ηλικία κανείς μη σταθεί
Γιατί η αγάπη δε ξέρει από χρόνια
Κι η ψυχή πάντα μένει παιδί
Και ψάχνει ένα ταίρι να βρει
Για να ζήσει τα χρόνια που απομένουν
Όσοι φύγαν στη σκέψη διαμένουν.

Στη ζωή τυχεροί όσοι έχουν
Φίλους που αληθινά τους προσέχουν.
Σαν τον φίλο αυτόν τον ωραίο
Που το όνομα του δε θέλει να λέω.
Που δύο ανθρώπους
Που τους έλιωνε
της απώλειας ο πόνος
με τον τρόπο του
δεν τους άφησε μόνους.
Τους σύστησε και τώρα ζουν
με αγάπη ξανά.
Εύχομαι για παντοτινά.

Σοφία Τανακίδου
(Πέμπτη αφιέρωση)
13/11/18

Κρυφό το αφιέρωμα
Οι παραλήπτες ξέρουν!!!