Πιο πίσω τα όνειρα

Πεταμένα στο ντουλάπι τα όνειρα σου
ανάμεσα στη ζάχαρη και στον καφέ.
Κάθε που τ' άνοιγες χαράματα
τους έριχνες μια γρήγορη ματιά
με νυσταγμένα μάτια,
άπλωνες τα χέρια
στα βαζάκια της ζάχαρης και του καφέ, πιστεύοντας πως ο καφές θα σε ξυπνήσει.
Τον έφτιαχνες πάντα γλυκό
μα δε σε γλύκανε ποτέ.
Τον έφτιαχνες πάντα διπλό
μα δε σε ξύπνησε ποτέ.
Και στο ντουλάπι στρίμωχνες καθημερινά
πιο πίσω τα όνειρα,
όλο και πιο πίσω, όλο και πιο πίσω...
μέχρι που τέλειωσε ο καφές
κι απόμεινε ένας κόκκος ζάχαρη,
την έγλυψες κι είχε μια πίκρα αλλόκοτη.
Αναρωτήθηκες γιατί!!
Έψαξες βιαστικά στο ντουλάπι πίσω, πίσω,
εκεί που καταχώνιαζες τα όνειρα...
αυτά έφταιγαν για την πίκρα...
είχαν πεθάνει κι έσταζαν σαν φαρμάκι...