Ένα ανομολόγητο πάθος είχε μόνο
στη σκέψη του.
Ένα όνειρο κρυφό που δεν έζησε.
Θα δεχόταν να πληρώσει για αυτό τις συνέπειες μα πάντα έβρισκε προφάσεις αναίτιες.
Έτσι κοίμιζε πάντα το πάθος του
θεωρώντας πως ήτανε λάθος του.
Μα ένα βράδυ όλα ξύπνησαν μέσα του,
συναισθήματα που ποτέ δε μοιράστηκε
ενός έρωτα που άδικα θάφτηκε.
Θα το πλήρωνε ακριβά τώρα
το πάθος του,
μα για πρώτη φορά μέσα του ήξερε,
πως αξίζει να τολμήσει για αυτό
κι ας του βγει σε κακό,
τι αξίζει τάχα η ζωή,
αν δε ζήσεις την απόλυτη στιγμή;
Σοφία Τανακίδου
11/6/19
Πάρα πολύ όμορφο ποίημα Σοφία. Την καλησπέρα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή