Γαλήνεψε θάλασσα μου.

Καλημέρα θάλασσα μου
Σήμερα σε βλέπω άκεφη
Δε ξέρω αν μπορώ να σου φτιάξω τη διάθεση.
Ίσως αν σου έγραφα ένα ποίημα...
Μα δε ξέρεις να διαβάζεις.
Ίσως αν στο απάγγελνα;
Μα γνωρίζεις τη γλώσσα μου;
Μα τι ρωτάω;
Εσύ όλες τις γλώσσες τις γνωρίζεις, ταξιδεύεις σε κάθε γωνιά της γης,
τίποτα δεν είναι άγνωστο για σένα,
όλα τα βλέπεις,
όλα τα ακούς, για όλα πονάς...
Ξέρω ότι είσαι θλιμμένη που η αγκαλιά σου γέμισε παιδιά, δεν ήταν για παιδιά η αγκαλιά σου ανοιχτή, εμείς την ανοίξαμε...
Χρόνια μας μαθαίνεις τους τρόπους να σε νικάμε, να μάθουμε να κολυμπάνε στα νερά σου με το κορμί ή με τα πλοία μας.
Μα ακόμα δε μας έμαθες πως να μη βυθιζόμαστε.
Πώς περπατώντας να σε διασχίζουμε...για να μην αγκαλιάζεις στον τάφο σου άλλες ψυχές
Τον τρόπο δείξε μου....
Δε μιλάς...στέλνεις μόνο το κύμα σου στα πόδια μου.
Μου δείχνεις τη στεριά;
Εδώ λοιπόν να περπατάμε;
Μα οι στεριές γέμισαν πόλεμο...δε μας χωράνε...
δε χωράνε Ειρήνη...
Γαλήνεψε θάλασσα μου...
να σε διαβούμε...