Στο τέρμα της γραμμής
ξεφόρτωσες τα βάρη σου
ανέμελα χρόνια ζωής
να ζήσεις πια για πάρτη σου.
Κι όταν ξύπνησα από τη λήθη μου
με μια καρδιά να σπαρταρά
μέσα στα στήθη μου,
τότε κατάλαβα
ότι εγώ ήμουν το βάρος σου,
νύχτα με πέταξες
γιατί τόσο έφτανε το θάρρος σου.
Στο τέρμα της γραμμής
εκεί που μ' άφησες
έχω ήδη χτίσει ένα παράδεισο
και σε κοιτώ δίχως καρδιά
καθώς βαδίζεις προς την άβυσσο.
Είσαι ελαφρύς δεν έχεις βάρη,
ευχή μου να φτάσεις γρήγορα... μακάρι...
Σοφία Τανακίδου
6/4/19
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου