Σε ξένη γη.

Σε ξένη γη άπλωσες όνειρα
δειλά δειλά
με την προσμονή του γυρισμού
πριν ναν' αργά.
Και στον πρώτο μικρό γυρισμό
στην πατρίδα
και στου σπιτιού την θαλπωρή,
άνοιξες μάτια κι αγκαλιές
να δεις και να χορτάσεις
όλες τις στιγμές.
Μα ήρθε η ώρα η πικρή,
το αεροπλάνο στέκει εκεί
πάλι να σε γυρίσει, στην ξενιτιά,
στη μοναξιά ,
σε μια άδεια αγκαλιά σε ξένη γη.
Κι ακούω έναν κεραυνό
δεν ξέρω αν είναι από λυγμό
ή ήτανε αληθινό.
Κι ύστερα είπες, δεν ξεχνώ,
με αυτό το βλέμμα
και τα λόγια σου ξυπνώ.
- Λες να χαλάσει ο καιρός;
Να μην πετάξει το αεροπλάνο;
Ας έπιανε μια δυνατή νεροποντή
για λίγη ώρα
Να προλάβω...
μια αγκαλιά τους, θέλω ακόμα!
Πώς θα τους αφήσω
και θα φύγω πάλι τώρα;

Σοφία Τανακίδου
13/5/19