Ο δρόμος της ποίησης

Έφυγα είπες..
Σκότωσα την ποίηση μέσα μου,
να αδειάσω απ' αυτήν,
στη θλίψη της να μη βουλιάζω.
Δεν είμαι πια ποιητής.
Ίσως ποτέ δεν ήμουν.
Εσύ με έβλεπες έτσι!
Εγώ την πίκρα και την μοναξιά μου,
τις αγάπες που μου έλαχαν υμνούσα.
Το μόνο που φρόντισα ήταν να τα μοιραστώ σε ένα χαρτί με σένα...
Έφυγα είπες...
Το τελευταίο έγραψα ποίημα
- αν είναι ποίημα-
στο 'στειλα να το διαβάσεις,
να το απαγγείλεις,
με τη ζεστή φωνή σου να το χρωματίσεις,
με την καρδιά σου να το αγαπήσεις,
να το θυμάσαι...σαν τελευταίο...
Έφυγα είπες...από της ποίησης τον δρόμο...
Κι εγώ...σε άκουγα μονάχα...δε σου απάντησα..αλλά σκεφτόμουν...
Πώς φεύγει κάποιος από της ποίησης τον δρόμο;
Πώς φεύγει κάποιος όταν δεν έχει άλλο δρόμο;

Σοφία Τανακίδου
26/5/19
Αφιερωμένο...