Ένα παράπονο.

Ενα παράπονο
στο στόμα γαντζώθηκε
δεν είχε που να ειπωθεί.
Πώς να φιλήσει τη ζωή με πικρά χείλη;
Πώς χαμόγελο να σχηματίσει για να την ξεγελάσει;
Ωραίες ήταν οι μάσκες.
Μα τελείωσαν κι αυτές..
Τις αγόρασαν όλες...δανεικές δεν δίνουν...
Χωρίς μάσκα πια...
Κοιτώ αυτό το παράπονο...στα μάτια, στα χείλη, στην ψυχή...
Έναν άνθρωπο ψάχνει να το ακούσει...που να μην τον σκοτώσει η πίκρα του.

Σοφία Τανακίδου
6/7/19