Υπήρξε ένα παιδί....

Είδα ένα παιδί φορούσε άσπρα
και έτρεχε πάνω στις ράγες των τρένων.
Δεν καταλάβαινα όμως αν κυνηγούσε αυτό τα τρένα
Ή τα τρένα το κυνηγούσαν.

Τα μάτια του έβλεπα που έλαμπαν, τα χέρια του που άνοιγαν να πετάξουν,
τα πόδια του που είχαν ήδη φτερά.

Μα ξύπνησα ξαφνικά.
Παιδί πουθενά.
Ακούω το τρένο.
Με κυνηγά.
Κατεβαίνω απ' τις ράγες με προσπερνά...

Ανεμίζει ένα ασπρο μαντιλι δειλά.
Στο τελευταίο βαγόνι...το παιδί χαιρετά...
Μα είναι θλιμμένο πια δε γελά...