Μνήμες...

Αλλάζεις τα νοήματα
Με ψέμμα ντύνεις την αλήθεια
Κατασκευάζεις υποθέσεις
Κρίνεις χωρίς δισταγμο

Ανιστόρητος
Χωρίς μνήμη
Παραλλάζεις τα γεγονότα
Τα προσαρμόζεις μέσα στην ανασφάλεια σου
Και ότι τολμήσω να πω στο αύριο του όχι γίνεται στα μάτια σου ναι

Και ρωτάς
Τι σωπαίνεις;
Γιατί δε μου μιλάς;
Γιατί κρύβεις την αλήθεια σου;
Ποιά αλήθεια να πω;
Που μου σκότωσες όλη τη μνήμη μου
Στα κρυφά ξενυχτώ
Και την πλάθω ξανά απ'την αρχή να μη ξεχαστεί

Με πονά με διαλύει
Καθώς τη θυμάμαι
Μα τη δική σου
Την παράλογη μνήμη
Πιο πολύ τη φοβάμαι.