Ήταν ένα ζευγάρι λύκων που ήταν αχόρταγοι, πεινούσαν συνέχεια τόσο πολύ που από την πείνα τους άρχισαν να τρώνε τα παιδιά τους, γεννούσαν λυκάκια και τα έτρωγαν στη γέννα, κρατούσαν μόνο ένα τη φορά και μόλις έφτανε σε ηλικία να φύγει από το σπίτι και να μάθει να κυνηγάει μόνο του,το έστελναν στο κυνήγι και μόλις γύριζε με το πρώτο θήραμα το καταβρόχθιζαν μαζί με το ίδιο τους το παιδί.
Ώσπου γεννήθηκε ένα λυκάκι διαφορετικό, είχε μια σπιρτάδα στο βλέμμα και μια εξυπνάδα απαράμιλλη, μία μέρα ρώτησε τη λύκαινα.
"Εγώ γιατί δεν έχω αδέρφια;
Όλοι οι λύκοι έχουν πολλά παιδιά εγώ γιατί είμαι μόνος;"
" Γεννήθηκες μόνος, γιατί πήρες την εξυπνάδα και την αντρεία όλων των αδερφών σου που δεν γεννήθηκαν" του απάντησε η λύκαινα.
Όταν έφτασε η μέρα να πάει στο κυνήγι το λυκάκι έπιασε το καλύτερο θήραμα αλλά δε γύρισε στο σπίτι να το μοιραστεί με την οικογένειά του, έμεινε στο δάσος έφαγε μόνο του το θήραμα και δεν ξαναγύρισε ποτέ στο σπίτι, έστειλε όμως μήνυμα με ένα άλλο λυκόπουλο για να μην ανησυχούν οι γονείς του.
Το μήνυμα έλεγε.
" Ευχαριστώ που με μεγαλώσατε μαθαίνοντας μου ότι είμαι τόσο έξυπνος και δυνατός που μπορώ να καταφέρω να ζήσω μόνος μου χωρίς τη βοήθεια σας, ούτε εσείς χρειάζεστε τη δική μου, γιατί είμαι σίγουρος ότι μόνο έξυπνοι και δυνατοί λύκοι θα γεννούσαν τόσο έξυπνο και δυνατό λύκο.
Σοφία Τανακίδου
8/1/19
Απόσπασμα από μυθιστόρημα προς εκδοση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου