Καθαρά Δευτέρα
Κι όμως όλα βρώμικα
ασκούπιστα κι ασυμμάζευτα, μέσα κι έξω.
Κι ούτε ένα κουράγιο έστω να έχει απομείνει να μαζέψεις τη στάχτη σου.
Γιατί ανεξάρτητα αν σε βλέπουν οι άλλοι αστέρι εσύ είσαι καμένος από χέρι, δίχως χέρι βοηθείας να σηκωθείς!
Επειδή δε ζήτησες;
Επειδή ζήτησες και δεν υπήρχε;
Τι σημασία έχει; Μόνο το αποτέλεσμα έχει σημασία. Και το αποτέλεσμα είναι η σκόνη της στάχτης που κάθησε παντού και μαύρισε όλα τα έπιπλα. Μα ποιος νοιάζεται για τα έπιπλα;
Κάποιοι ίσως ξαφνικοί επισκέπτες ίσως σχολιάσουν κουτσομπουλίστικα ή άσχετοι "φίλοι" μέσα σε εισαγωγικά, γιατί οι κανονικοί ξέρουν και δε θα σχολιάσουν ποτέ. Θα έρθουν κι αυτοί απρόσκλητοι και θα καθήσουν πάνω στη σκόνη χωρίς να διαμαρτυρηθούν που λέρωσε τα καινούργια τους ρούχα, που μαύρισε το μέσα τους. Θα πιουν τον καφέ τους, γλυκό ή πικρό και θα φύγουν με βαριά καρδιά γιατί δεν κατόρθωσαν κι ας προσπάθησαν να σου καθαρίσουν την Δευτέρα σου...
Κανείς δε μπορεί, οπότε μην τα βάζεις μαζί τους, δεν είναι "λίγοι" εσύ έχεις θαφτεί στη σκόνη της στάχτης σου. Εσύ καίγεσαι καθημερινά μέσα κι έξω σου αστέρι μου!
Κι ακόμη όταν οι φίλοι έρθουν με όλη την καλή τους διάθεση και πάρουν την σκόνη κι αστράψουν από λάτρα το έξω... από μέσα σου θα ορμήσουν ξανά πάλι και πάλι οι σκόνες να τα βρωμίσουν όλα...
Το μέσα σου φρόντισε λοιπόν...
Κανείς δεν θα το κάνει για σένα... ούτε φίλοι, ούτε εχθροί...
Εσύ μόνο...
Κανείς το ακούς; Μόνο εσύ!
